Wanneer je hoort dat je ongeneeslijk ziek bent, verandert alles. En toch draait de wereld gewoon door.

Sofie, mama van twee dochters, partner, dochter, vriendin, collega en levensgenieter, neemt je in dit beklijvend boek mee door haar dagen. Niet als patiënt, maar als vrouw die zoekt naar wat wel nog kan. Ze schrijft over haar leven met haar gezin, vrienden, collega’s en lotgenoten- en over hoe je middenin behandelingen, verlies en vermoeidheid toch kan lachen, genieten en zelfs plannen maken.

​

In eerlijke, warme vaak herkenbare dagboekfragmenten deelt ze haar zoektocht naar balans: tussen zorgen en leven, tussen controle en loslaten, tussen zichtbaar ziek zijn, en je toch nog ‘goed’ voelen. Met een scherp oog voor kleine gelukjes, kwetsbare momenten en droge humor toont ze dat het leven, zelfs met kanker, nooit zwart-wit is.

​

Dit boek is voor iedereen die midden in de storm op zoek is naar lichtpuntjes. Want zelfs in donkere tijden kan je sporen sofietiviteit ontdekken.

​

Mooie recensie van Marleen Finoulst en Pink Ribbon